- γαβγίζω
- γαβγίζω, γάβγισα βλ. πίν. 33
Τα ρήματα της νέας ελληνικής. 2013.
γαβγίζω
Look at other dictionaries:
γαβγίζω — και γαβλίζω (Μ γαβγίζω) 1. αλυχτάω (αποδίδεται στη φωνή του σκύλου) νεοελλ. 1. φρ. α) «ο σκύλος εκεί που τρώει γαβγίζει» γι΄ αυτόν που υποστηρίζει το αφεντικό του ή τον προστάτη του β) «σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει» αυτός που φωνάζει ή είναι… … Dictionary of Greek
γαβγίζω — γάβγισα 1. (για τα σκυλιά), βγάζω δυνατές και επαναλαμβανόμενες κραυγές, αλυχτώ: Ο σκύλος του γείτονα γαβγίζει μόλις με βλέπει. 2. μτφ., φωνάζω δυνατά και επιθετικά: Όταν δεν μπορεί να μιλήσει με επιχειρήματα, γαβγίζει … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
καταβαΰζω — (AM) υλακτώ, γαβγίζω εναντίον κάποιου. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + βαΰζω «γαβγίζω»] … Dictionary of Greek
συνυλακτώ — έω, ΜΑ γαβγίζω μαζί ή ταυτόχρονα με άλλον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ὑλακτῶ «γαβγίζω»] … Dictionary of Greek
υλακτώ — ὑλακτῶ, έω, ΝΜΑ, και ποιητ. τ. ὑλακῶ, άω, Α (για σκυλιά) εκβάλλω φωνή, αλυχτώ, γαβγίζω αρχ. 1. (αμτβ.) μτφ. α) χρησιμοποιείται για τον παλμό ή για τη βοή που κάνει η καρδιά ανθρώπου οργισμένου β) (για κενό στομάχι) ζητώ τροφή 2. (μτβ.) μτφ. α)… … Dictionary of Greek
υπερυλακτώ — έω, Μ γαβγίζω πολύ. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ * + ὑλακτῶ «γαβγίζω»] … Dictionary of Greek
άζω — (I) ἄζω (Α) αποξηραίνω, μαραίνω. [ΕΤΥΜΟΛ. < ΙΕ ρ. *azd «ξηραίνω, φρύγω, στεγνώνω, από όπου *azd yo < ἄζω, με φωνητική εξέλιξη τού συμπλέγματος dy σε ζ. ΠΑΡ. αρχ. ἀζαίνω, ἀζαλέος, ἀζάνω, ἄζα*]. (II) ἄζω (Α) 1. φωνάζω α, στενάζω, θρηνώ 2.… … Dictionary of Greek
αλυχτομανώ — ( άω) 1. αλυχτώ, γαβγίζω με μανία 2. κραυγάζω, φωνάζω δυνατά. [ΕΤΥΜΟΛ. < αλυχτώ + β΄ συνθ. μανώ*. ΠΑΡ νεοελλ. αλυχτομανητό, αλυχτομανιό] … Dictionary of Greek
αλυχτουρώ — ( άω και έω) 1. γαβγίζω, ουρλιάζω 2. γκρινιάζω, παραπονιέμαι. [ΕΤΥΜΟΛ. Το ρήμα σχηματίστηκε υποχωρητικά από το μσν. ἀλυχτουρυόμαι < ἀλυχτῶ + οὐρυόμαι. ΠΑΡ. νεοελλ. αλυχτούρισμα] … Dictionary of Greek
αλυχτώ — ( άω) 1. υλακτώ, γαβγίζω 2. φωνάζω, βρίζω 3. φρ. «αλυχτάει μα δεν δαγκάνει», θορυβεί, δημιουργεί φασαρία χωρίς να είναι επικίνδυνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μτγν. ἀλυκτῶ* ΙΙ. ΠΑΡ. νεοελλ. αλυχταίνω, αλύχτημα, αλυχτησιά, αλυχτιά. ΣΥΝΘ. νεοελλ. αλυχτομανώ … Dictionary of Greek
